MOTORRIJDEN
Dit werd een 125cc-RondSachs crosser. Hiermee konden we achter de dijk (ik woonde toen in de Betuwe) op een braak liggend stukje uiterwaarden prima rijden. Ook uitstapjes naar het circuit bij Wolfheze (vlak naast de spoorlijn) werden geregeld (crosser op sleeptouw en op rustige stukjes het ding even aantrappen en rijden.
Gelukkig had ik toen ik 18 was al vrij snel een rijbewijs en een auto en kon ik wat makkelijker overal komen. Ook de motoren volgden elkaar op. Na een 125cc KTM kwaam er een Bultaco 250cc.
Hiermee heb ik in wedstrijden meegereden. Na het eerste seizoen wedstrijden werd de Bultaco ingeruild op een nieuwe Bultaco 250cc.
Ik was toen eigenlijk een aangeklede spijker en de 250cc was eigenlijk wat te zwaar dus na een jaartje besloot ik om een keer een 125cc te proberen. Dit beviel zo goed dat ik een Yamaha-YZ125 heb gekocht. Ook daarmee een poos wedstrijden en na verloop van tijd weer toe aan wat anders.
Dit werd een XT500 welke voor crossen was omgebouwd. Het blok was aangepast naar HL-specificaties met een Amerikaanse zuiger. Voor was een lange slag Maico voorvork ingebouwd met 30 cm veerweg en de achterkant was ook helemaal verbouwd met WhitePower-schokbrekers.
Daarmee heb ik enkele jaren tot volle tevredenheid rondgereden totdat ik eind juli 1984 nogal fors onderuit ben gegaan en 7 weken in het ziekenhuis heb gelegen. (dijbeen uit de kom)
Behalve erg pijnlijk mankeer je verder niets en dan ga je nadenken. Je wordt al wat ouder en dan wordt het tijd om het crossen voor gezien te houden.
Na een poosje off-the-road-rijden (de XT had nog een kenteken en een rijbewijs halen was niet echt een probleem) heb ik een Honda CB750 gekocht. Twee-(en waarschijnlijk wel veel meer)dehandsje en dat was met het rijden te merken. Indien je wat harder dan stadssnelheid reed werd het ding een beetje onvoorspelbaar in bochten. Volgens de experts kwam dat door het matige frame in kombinatie met de nodige speling op de lagers.
De CB750 werd dus ingeruild op een Yamaha XJ600 welke na een ongeval (leaserijder had meer belangstelling voor zijn telefoon dan voor verkeer wat op de voorrangsweg van rechts komt) is ingeruild op een Yamaha XJ700X. De Yamaha XJ700X is ook onderuit gegaan (eigen schuld, er lag wat grind op de weg en ik moest daar remmen terwijl ik daar niet op gerekend had) en werd ingeruild op een Honda VFR750 (blauwe van model 86) Dit bleek een import-modelletje uit de VS te zijn waar waarschijnlijk te veel stoplichtsprintjes mee zijn gemaakt. Na een jaartje zat er zoveel speling op de krukas dat het ding niet mooi meer liep. Dus moest er een keuze worden gemaakt. Laten reviseren (en dan heb je nog steeds een oude motor) of inruilen op een andere? Het werd dus het laatste en na wat zoeken zo hier en daar werd een rode VFR750F uit 1994 mee naar huis genomen.
Door regelmatig kijken naar de Superbike-wedstrijden ging het toch weer knagen. Een Ducati 916 met seatpipes ziet er toch wel erg mooi uit. Jammer genoeg is het onderhoud aan die Duc's nogal prijzig dus werd besloten om te kijken of er seatpipes op de VFR konden.
Via internet de firma WolfRacing in Engeland gevonden die zulke pijpen standaard in de catalogus had staan. Van de eindejaarsuitkering de pijpen gekocht en gemonteerd. Geweldig geluid (Mijn VFR had daarvoor een carbon-pijp waar nogal wat herrie in zat) dat bij lagere toerentallen goed te doen was. Bleek alleen dat de ruimte tussen uitlaat en band ernstig was afgenomen dus bij verkeersdrempels kwam de band tegen de uitlaat aan.
Ik ben toen na veel zoeken bij StarTwin in Loenen terecht gekomen. Hoewel die eigenlijk alleen 2-cylinder-motoren doen, wilde men mij wel helpen bij het aanpassen van de uitlaatpijpen. Er is toen tussen het vertikale stuk uitlaat een stuk van ruim 6 cm pijp gelast waardoor de gehele uitlaat een stuk hoger in het frame kwam te liggen. Onder het zadel is nu nog ruim een centimeter ruimte. Doordat de titanium-dempers blijkbaar niet zo warm worden is dat geen probleem.
Bij de inbouw van de pijpen moest er het achterspatbord vlak achter de accubak afgezaagd worden om de zaak een beetje te laten passen. Bij rijden in de regen werd de motor binnen de korste tijd helemaal onherkenbaar. Ik heb toen een immitatie-carbon spatbordje op de achtervork gemonteerd waardoor het er weer netjes bijstaat. Inmiddels heeft de VFR ruim 72.000 Km op de klok. Zodra het weer een beetje beter is wil ik de motor weer uitlaten en dan komen er wat nieuwe foto's hier te staan.
EN WEER TERUG NAAR OFF-ROAD
Halfweg tachtiger jaren ook nog geprobeerd om te trialen maar dit lukte niet zo geweldig. Deels door gebrek aan talent en deels doordat de aangeschafte SWM niet helemaal lekker liep waardoor ik tijdens nonstops op plaatsen uit kwam die niet de bedoeling waren. De SWM is dus weer verkocht.Tijdens het rijden met de VFR viel me op dat er steeds minder plaatsen zijn waar je lekker kunt rijden in plaats van dat je op snorfietstempo tussen de verkeersdrempels moet doorlaveren. Ook het crossvirus was nog latent aanwezig, dus ben ik op zoek gegaan naar een offroad. De keuze is gevallen op een Yamaha WR426F uit 2002. Ik wil eerst kijken of ik dat offroadrijden/crossen nog wel leuk vind en of ik dat fysiek nog aankan. (een mens wordt er niet jonger op)
Het offroad-seizoen begint in september/oktober dus heb ik de offroad-koplamp en achterspatbord met kentekenplaat vervangen door een cross-nummerplaat en een cross-achterspatbord. Ik heb er een tweede stel wielen bij, maar daar zaten allroad-banden op en die heb ik vervangen door crossbanden. De (wel erg stille) uitlaat is inmiddels vervangen door een cross-demper die ik in Vaassen ben tegengekomen. Sinds de aanschaf van de WR al een aantal keren wezen rijden op circuits in de omgeving. In het begin toch nog onwennig, maar inmiddels gaat het wel weer lekker. Wereldkampioen worden zal ik niet, maar zolang ik geen laatste word tijdens clubwedstrijden vind ik het prima.
In de tussentijd is er naast de WR426F een YZ250F bijgekomen. De WR is een offroad/enduro en die is een stuk zwaarder dan een 250cc-viertakt-crosser. Aangezien ik niet meer de jongste ben, heb ik voor het crossen een echte crosser erbij aangeschaft. Hiermee inmiddels ook het een en ander gereden tijdens clubwedstrijdjes en het gaat lekker. Dit seizoen staan de clubwedstrijden in Arnhem, Ermelo en Rutten op de planning en mogelijk dat ik Heerde ook meeneem.
De WR426F gebruikte ik eigenlijk na de aanschaf van de YZ250F niet meer. In verhouding met de 250 was het ding een stuk zwaarder en miste ook wat vermogen. Ik hoorde van iemand die een YZ450F te koop had staan dat ik hem wel een keer kon proberen. In Ermelo eerst even gereden met de eigen 250 en daarna de 450 geprobeerd. Na afloop nog een paar dagen over nagedacht en de knoop maar doorgehakt. Ik kon de WR426F op de 450 inruilen en heb dat gedaan. Voor de clubwedstrijden in de buurt gebruik ik sindsdien meestal de 450. Hoewel het wel wennen is heb ik toch het gevoel dat ik met de 450 makkelijker rijd. De 250 is wel wat lichter maar het makkelijke vermogen wat uit de 450 komt rollen zonder echt gemeen te zijn, maakt het rijden toch leuker.
Doordat het rijden met de 450 veel makkelijker was dan met de 250 en de 250 toch wat fragieler is gebouwd, wilde ik zien de 250 te verkopen. Ik reed er immers toch eigenlijk niet meer mee. Na eerst geprobeerd te hebben de 250 particulier te verkopen kon ik de 250 inruilen op een witte 450 ook uit 2008. Ik heb er wel een setje blauw plastic bij maar tot nu toe is de motor nog steeds van wit plastic voorzien. Grote voordeel is dat ik nu twee motoren heb die eigenlijk identiek zijn, dus bij problemen aan de motor kan ik gewoon de andere pakken of delen overzetten (bv een wiel of nummerplaten) Eigenlijk is dat voor iemand die achteraan bij clubwedstrijdjes meedoet een beetje overdreven maar heeft er al wel voor gezorgd dat ik in de eindstand van de Veluwecup derde ben geworden ondanks dat tijdens de training van de laatste wedstrijd de motor elke keer afsloeg. Ik heb toen voor de wedstrijd de andere motor gepakt en kon twee keer finishen en dat was voldoende voor de beker.
Ook in 2011 een beker gewonnen. Ik had me voorgenomen om buiten de wedstrijd in Nunspeet (slecht weer en baan ligt me totaal niet) alle DMX-oost wedstrijden te rijden. Doordat de wedstrijd in Staphorst werd verplaatst naar de eerste zaterdag van juli heb ik besloten om de clubcross in Ermelo (probeer ik ook allemaal te rijden) te laten vallen en naar Staphorst te gaan. Bij de training bleek ik de enige inschrijver in de veteranenklasse te zijn, dus beker verzekerd bij uitrijden en dat is gelukt. Nu even afwachten wat er bij de laatste DMX-wedstrijd in Nijverdal eind september gaat gebeuren. Met een beetje geluk kan ik bij de eerste tien eindigen en dan mag ik meedoen met de finale in Heerde in oktober.
Inmiddels zijn we enkele jaren verder en zijn de YZ450's omgeruild voor tweetakt TM300mx motoren. Rijden met een 450 kost toch meer energie en dat werd steeds moeilijker. Dus een keer proefgereden op een tweetakt 300cc en dat beviel wel.
Dat is inmiddels ook weer enkele jaren geleden en in augustus 2021 ben ik tijdens een wedstrijd in Lille(Belgie) met de TM300 van de baan geraakt en heb daarbij geprobeerd om een paaltje uit de grond te drukken. Lukte niet maar deed wel erg zeer. Volgens de fysio en mij was er niks gebroken dus maar even rust gehouden.
Die rust zorgt er voor dat je weer gaat nadenken en dat de crosshelm aan de wilgen gehangen is.
De TM staat te koop en om te voorkomen dat ik ernstige ontwenningsverschijnselen ga vertonen heb ik een keer proefgereden met een oude Honda 4takt TLR200 trial-motor (bouwjaar 198x) in Arnhem. Beviel reuze en heb daarna een Beta 250techno uit 1999 gevonden waarmee ik wil gaan trialen op de baan van TrialClub Apeldoorn. Na wat proberen bleek dat de Beta toch wat te verouderd was en heb ik deze ingeruild op een TRS250R uit 2020. Hiermee inmiddels wat gereden en ook begonnen met wat lessen om te proberen de benodigde vaardigheden te verkrijgen zodat ik lekker kan rond rijden zonder buiten mijn grenzen te gaan.
De TRS250R heeft inmiddels gezelschap gekregen van een HondaTLR200 uit 1984 waarmee ik classic-trial wedstrijden wil gaan rijden. Dit zijn gezellige wedstrijden waarbij het triallen zonder circus-capriolen gedaaan kan worden.De TRS250R is ingeruild op een Montesa260 viertakt uit 2022. Nu kan ik dezelfde jerrycan gebruiken voor beide trialmotoren.
De clubwedstrijden en de classictrial-competitie voor 2023 zijn inmiddels geweest en dat ging steeds iets beter. Zelfvertrouwen komt ook weer boven drijven. Nu zorgen niet overmoedig te worden.
De Classictrial-competitie 2024 is intussen al een stukje onderweg. Na Nunspeet (heb ik niet meegereden) Rotterdam, Sleen en Baarlo sta ik eerste in mijn klasse (twinshock groen). In juni volgen Apeldoorn en Nunspeet. Later in het jaar nog Arnhem (2-daagse) en Zelhem.
De Montesa RT260 is ingeruild op een Honda TLR200-reflex uit 1987. Ik reed eigenlijk weinig met de Montesa en de 1987-tlr is voorzien van kenteken en een zittank-combinatie waardoor hij lichter is.
In de CTN-competitie in het groene spoor heb ik eerste kunnen worden. Eerste wedstrijd voor seizoen 2025 was begin november 2024 in Nunspeet. Ik werd 6e van de 11 deelnemers in witte spoor. Volgende wedstrijd in het voorjaar van 2025.